Τα μη σιδηρούχα μέταλλα είναι κράματα ή μέταλλα που δεν περιέχουν οποιαδήποτε αξιόλογα ποσά σιδήρου. Όλα τα καθαρά μέταλλα είναι μη σιδηρούχα στοιχεία, εκτός από το σίδηρο (Φε), που καλείται επίσης ferrite από το λατινικό “Ferrum,” έννοια «σίδηρος.»
Τα μη σιδηρούχα μέταλλα τείνουν να είναι ακριβότερα από τα σιδηρούχα μέταλλα αλλά χρησιμοποιούνται για τις επιθυμητές ιδιότητές τους, συμπεριλαμβανομένου ελαφριού (αλουμίνιο), την υψηλή αγωγιμότητα (χαλκός), τις non-magnetic ιδιότητες ή την αντίσταση στη διάβρωση (ψευδάργυρος). Μερικά μη σιδηρούχα υλικά χρησιμοποιούνται στις χαλυβουργίες, όπως ο βωξίτης, ο οποίος χρησιμοποιείται για τη ροή στους φούρνους φυσήματος. Άλλα μη σιδηρούχα μέταλλα, συμπεριλαμβανομένου chromite, pyrolusite και wolframite, χρησιμοποιούνται για να κάνουν τα σιδηρούχα κράματα. Εντούτοις, πολλά μη σιδηρούχα μέταλλα έχουν τα χαμηλά σημεία τήξης, που καθιστούν τα λιγότερο κατάλληλα για τις εφαρμογές στις υψηλές θερμοκρασίες.
Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μη σιδηρούχων υλικών, που καλύπτουν κάθε μέταλλο και κράμα που δεν περιέχει το σίδηρο. Τα μη σιδηρούχα μέταλλα περιλαμβάνουν το αλουμίνιο, το χαλκό, το μόλυβδο, το νικέλιο, τον κασσίτερο, το τιτάνιο και τον ψευδάργυρο, καθώς επίσης και τα κράματα χαλκού όπως τον ορείχαλκο και το χαλκό. Άλλα σπάνια ή πολύτιμα μη σιδηρούχα μέταλλα περιλαμβάνουν το χρυσό, το ασήμι και το λευκόχρυσο, το κοβάλτιο, τον υδράργυρο, το βολφράμιο, το βηρύλλιο, το βισμούθιο, το δημήτριο, το κάδμιο, το νιόβιο, το ίνδιο, το γάλλιο, το γερμάνιο, το λίθιο, το σελήνιο, το ταντάλιο, το τελλούριο, το βανάδιο, και το ζιρκόνιο.
Τα μη σιδηρούχα μέταλλα λαμβάνονται συνήθως από τα μεταλλεύματα όπως τα ανθρακικά άλατα, τα πυριτικά άλατα και τα σουλφίδια πρίν καθαρίζονται μέσω της ηλεκτρόλυσης.
Η διαφορά μεταξύ των σιδηρούχων και μη σιδηρούχων μετάλλων είναι ότι τα σιδηρούχα μέταλλα περιέχουν το σίδηρο. Τα σιδηρούχα μέταλλα, όπως οι χυτοσίδηροι ή ο χάλυβας άνθρακα, έχουν μια υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα, η οποία τους καθιστά γενικά τρωτούς στη σκουριά όταν εκτίθεται στην υγρασία. Εντούτοις, αυτό δεν είναι η περίπτωση για τον επεξεργασμένο σίδηρο, που αντιστέκονται στη σκουριά λόγω της αγνότητάς του, και το ανοξείδωτο, το οποίο προστατεύεται από τη διάβρωση από την παρουσία χρωμίου.
