Τα μη σιδηρούχα μέταλλα είναι κράματα ή μέταλλα που δεν περιέχουν σημαντικές ποσότητες σιδήρου.που ονομάζεται επίσης φερρίτη από το λατινικό Σημαίνει σίδηρο.
Τα μη σιδηρούχα μέταλλα τείνουν να είναι πιο ακριβά από τα σιδηρούχα μέταλλα, αλλά χρησιμοποιούνται για τις επιθυμητές ιδιότητές τους, συμπεριλαμβανομένου του ελαφρού βάρους (αλουμίνιο), της υψηλής αγωγιμότητας ( χαλκός),μη μαγνητικές ιδιότητες ή αντοχή στη διάβρωση (ζινκ)Ορισμένα μη σιδηροειδή υλικά χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία σιδήρου και χάλυβα, όπως το βαξίτη, το οποίο χρησιμοποιείται για την παροχή ρεύματος σε ψηλούς φούρνους.Πυρολουλίτης και βολφραμίτηςΩστόσο, πολλά μη σιδηρούχα μέταλλα έχουν χαμηλά σημεία τήξης, καθιστώντας τα λιγότερο κατάλληλα για εφαρμογές σε υψηλές θερμοκρασίες.
Υπάρχουν μεγάλος αριθμός μη σιδηροειδών υλικών, που καλύπτουν κάθε μέταλλο και κράμα που δεν περιέχει σίδηρο.και από κράματα χαλκού και χάλκινου.Άλλα σπάνια ή πολύτιμα μη σιδηρουργικά μέταλλα είναι ο χρυσός, το ασήμι και η πλατίνα, το κοβάλτιο, ο υδράργυρος, το βολφρένιο, το βηρυλλίμιο, το βίσμουθο, το κερίμιο, το κάδμιο, το νιοβίο, το ίνδιο, το γκάλιο, το γερμανικό, το λίθιο, το σελήνιο,Ταντάλ, τελούριο, βανάδιο και ζιρκόνιο.
Τα μη σιδηροειδή μέταλλα συνήθως λαμβάνονται από ορυκτά όπως τα ανθρακικά άλατα, τα πυριτικά άλατα και τα θειικά άλατα πριν από την επεξεργασία τους μέσω ηλεκτρολύσεως.
Η διαφορά μεταξύ των σιδηρούχων και των μη σιδηρούχων μετάλλων είναι ότι τα σιδηρούχια μετάλλια περιέχουν σίδηρο.που γενικά τα καθιστά ευάλωτα στη σκουριά όταν εκτίθενται σε υγρασίαΩστόσο, αυτό δεν ισχύει για το σφυρηλατημένο σίδηρο, το οποίο είναι ανθεκτικό στη σκουριά λόγω της καθαρότητάς του, και τον ανοξείδωτο χάλυβα, ο οποίος προστατεύεται από τη διάβρωση από την παρουσία χρωμίου.
